Ord. Prof. Dr. Ali Fuad Başgil
1893’te Samsun’un Çarşamba ilçesinde doğdu. Bölükbaşıoğulları’ndan Hâfız İbrâhim Efendi’nin torunu, Mehmed Şükrü Efendi’nin oğludur. İlk tahsilini Çarşamba’da, orta tahsilinin ilk yıllarını İstanbul’da yaptı. 1914’ten itibaren tahsilini yarıda bırakarak yedek subay sıfatıyla dört yıl Kafkas cephesinde savaştı. Orta tahsilinin geri kalan kısmını Paris Buffone Lisesi’nde tamamladı. Yüksek öğrenimine Grenoble Hukuk Fakültesi’nde devam etti. Paris Hukuk Fakültesi’nde “Boğazlar Meselesi” konulu teziyle doktor oldu, ayrıca Paris Siyasî İlimler Okulu ile Edebiyat Fakültesi’nden diploma aldı. Lahey Devletler Hukuku Akademisi’nin kurlarına devam ederek burayı bitirdikten sonra 1929’da yurda döndü.
İlk görevi Maarif Vekâleti yüksek tedrisat umum müdür muavinliğidir. 1930 yılında Ankara Hukuk Fakültesi’nde açılan imtihanı kazanarak doçent oldu. Bir yıl sonra aynı fakültenin Roma hukuku profesörlüğüne tayin edildi. 1933 yılının sonlarına kadar Hukuk Fakültesi’nde Roma hukuku, Gazi Terbiye Enstitüsü’nde de medeniyet tarihi dersleri okuttu. İstanbul Üniversitesi’nin kurulması üzerine Teşkîlât-ı Esâsiyye Hukuku dersini okutmak üzere buraya geçti. Ayrıca Mülkiye Mektebi’nde hocalık yaptı, İstanbul Yüksek İktisat ve Ticaret Mektebi müdürlüğünde de bulundu. Hatay anayasasını hazırladığı gibi 1937’de Hatay’ın bağımsızlığı konusunda Cenevre’de toplanan Milletler Cemiyeti Komisyonu’nda Türk heyetinin hukuk müşavirliğini yaptı. 1939 yılında ordinaryüs profesör oldu. Türkiye’de ilk defa iş hukuku dersini ihdas etti ve bu dersi okuttu. 1938-1942 yılları arasında İstanbul Hukuk Fakültesi dekanlığı yaptı. Kısa bir süre Ankara’da Hukuk Fakültesi ile Mülkiye Mektebi’nde esas teşkilât hukuku dersleri verdi. 1943’te tekrar İstanbul Hukuk Fakültesi’ndeki kürsüsüne döndü. 1947’de Hür Fikirleri Yayma Cemiyeti’ni kurdu. 27 Mayıs 1960 İhtilâli’nde Millî Birlik Komitesi tarafından 147 öğretim üyesiyle beraber üniversiteden uzaklaştırıldı. Daha sonra bu öğretim üyelerinin özel bir kanunla üniversiteye iade edilmelerine rağmen o bunu bir haysiyet meselesi yaparak üniversiteye dönmedi. 10 Nisan 1961’de de emekliye ayrıldı.
Ali Fuat Başgil emekli olduktan kısa bir süre sonra politikaya atıldı. 15 Ekim 1961’de Adalet Partisi’nin Samsun listesinden bağımsız aday olarak senatör seçildi. Bu devrede cumhurbaşkanlığına adaylığını koyduysa da 27 Mayıs’ı savunan çevrelerin tepki ve baskıları sonucu cumhurbaşkanlığı adaylığından ve senatörlükten istifa etti. 1962’de İsviçre’ye giderek Cenevre Üniversitesi’nde Türk Tarihi ve Dili Kürsüsü’nde görev yaptı. 1965 seçimlerinde Adalet Partisi’nden milletvekili seçilerek tekrar parlamentoya girdi. Anayasa Komisyonu başkanlığını yaptı. 17 Nisan 1967’de vefat etti. Kabri Karacaahmet Mezarlığı’ndadır.
Eserlerini Kubbealtı Akademisi Kültür ve Sanat Vakfı’na vakfetmiştir.
Kubbealtı Yayınları’ndan Çıkan Eserleri:
- Gençlerle Baş Başa (İstanbul 1949).
- Din ve Laiklik (İstanbul 1954).
- 27 Mayıs İhtilâli ve Sebepleri, İstanbul 1966, (Tercüme: M. Ali Sebük - İ. Hakkı Akın)
- Hâtıralar (İstanbul 1990). 1962’de İsviçre’de kaleme aldığı hâtıraları.
Diğer Eserleri:
- La Question des Detroits (Ses origines, son évolution, sa solution à la conférence de Lausanne, Paris 1928).
- Esas Teşkilât Hukuku Dersleri (I-II, İstanbul 1935-1942).
- Türkiye İş Hukuku (İstanbul 1940).
- Hukukun Ana Mesele ve Müesseseleri (İstanbul 1947).
- Vatandaş Hürriyeti ve Bunun Teminatı (İstanbul 1948).
- Cihan Sulhu ve İnsan Hakları (İstanbul 1948).
- Seçim Sistemimizin Kıymeti ve Eksikleri (İstanbul 1948).
- Türkçe Meselesi (İstanbul 1948).
- Demokrasi ve Hürriyet (İstanbul 1949).
- Devlet Nizamı ve Hukuk (İstanbul 1950).
- İlmin Işığında Günün Meseleleri (İstanbul 1960).
- Demokrasi Yolunda (İstanbul 1961).
DİA'dan yararlanılmıştır.